Strona główna

Menu

Historia koła

Władze

Członkowie

Tereny łow.

Z żałobnej karty

GOSPODARKA   I   HODOWLA

Uprawa poletek

Jedną z podstawowych czynności gospodarczych każdego koła łowieckiego jest uprawa poletek . Plony z poletek produkcyjnych dostarczają nam karmy dla zwierzyny na zimę. Zatrzymują zwierzynę w lesie i co znacznie ogranicza szkody na polach.

Poletka są uprawiane w naszym kole głównie dzięki społecznej pracy naszych myśliwych. Do najczęściej uprawianych roślin na poletkach należą:owies, koniczyna, pszenica, topinambur, lucerna a ostatnio : kukurydza , marchew, jarmuż ,rzepak, kapusta pastewna

Sadzenie lasu

Poza uprawą poletek kolejną czynnością jest sadzenie lasu. Ta czynna pomoc leśnikom owocuje później prawidłowo układającą się współpracą z administracją lasów. W sadzeniu lasu biorą udział myśliwi, jak również i ich rodziny. Poza sadzeniem lasu przez ostatnich kilka lat w ramach poprawy warunków bytowania zwierzyny obsadzamy obrzeża dróg leśnych i zrębów drzewami i krzewami owocowymi.

Przeważnie są to jabłonie , śliwki , aronia,porzeczka i wiśnia .Pracę naszą szczególnie widać na wiosnę .Jest to piękna biała droga pełna białych kwiatów. Zapach kwiatów drzewek owocowych miesza się z zapachem żywicy .Aż nie chce się wyjeżdżać z lasu.

Zasiedlanie łowisk

Prowadzona przez wiele lat planowa gospodarka łowiecka powinna doprowadzić do poprawienia stanu liczebnego populacji kuropatw i bażantów.

Pierwsza nasza woliera oraz wieloletni strażnik łowiecki-śp. Józef Strzelecki-"Józik"

W 1987 roku dużym nakładem pracy społecznej członków naszego koła wybudowaliśmy wolierę na terenie obwodu nr 7, a w roku 1988 w obwodzie nr 11.

Na tę ostatnią wolierę koło otrzymało dofinansowanie z Funduszu Rozwoju Zwierzyny Drobnej utworzonego przez ZG PZŁ .Systematycznia akcja zasiedlania łowisk młodymi bażantami

oraz inne zabiegi hodowlane, jak dokarmienie od wczesnej jesieni poprzez całą zimę i zwalczanie drapieżników doprowadziło do poprawy stanu bażantów w obu obwodach.

Od roku 2000 zmieniliśmy sposób postępowania, zakupione bażanty oraz otrzymane od Zarządu PZŁ w Lublinie kuropatwy przezimowaliśmy w naszych wolierach a następnie wypuściliśmy wczesną wiosną. Dzisiaj trudno jeszcze mówić o sukcesie tej metody

ale są już pozytywne oznaki -widać poprawę stanu liczebnego. Nie można jednak zapomnieć, że na tych terenach szczególnie zredukowaliśmy stan lisa oraz wałęsających się psów i kotów. Natomiast utrapieniem jest szybko rosnąca liczba ptaków drapieżnych.

Szacowanie szkód

Bardzo ważnym zadaniem stojącym przed naszym kołem jest gospodarowanie populacjami zwierzyny grubej w taki sposób, aby szkody przez nią wyrządzone w uprawach rolnych i leśnych ograniczyć do minimum. Obok przyjemności, jakim są niewątpliwie polowania są także obowiązki. Obowiązkowym zajęciem jest szacowanie szkód.

Zawsze bierze w nim udział kilku przedstawiciel koła,aby było ono wykonane możliwie najdokładniej. Przemiany w Polsce miały duży wpływ na agrokulturę oraz rodzaj upraw. Szczególnie na naszym terenie przyjęła się kukurydza a wraz z nią poważne problemy z dzikami. Zmobilizowało to naszych myśliwych do aktywnego udziału w szacowaniu plonów zniszczonych przez zwierzęta łowne.

Kłusownictwo

Walka z kłusownictwem jest jednym z pierwszoplanowych zadań naszych myśliwych. Wnykarstwo, sidlarstwo oraz kłusownictwo z bronią palną jest główną przyczyną zastraszającego tępa spadku liczebności zwierzyny nie tylko drobnej ale płowej a nawet czarnej. Jest to temat ciągle aktualny .

Żelazo znalezione przez kol. Apoloniusza Skoczylasa

Stale powtarzający się w dyskusjach. W większości przypadków trudny do udowodnienia. Poważnym zagrożeniem, nie tylko dla zwierząt jest nielegalne posiadanie broni. Najmniej humanitarne są wnyki, które raniąc zwierzynę skazują ją na długotrwałą śmierć w męczarniach, bez szans na uratowanie.

Najbardziej nieprzyjemny obraz w łowisku to tusza zwierzyny na wnyku w stanie rozkładu. Locha dostrzelona przez kol.Piotra Zająca po długim staniu na wnyku nadawała się tylko do zakopania.

Czychająca śmierć. W samą porę znaleziona i zdjęta pętla zrobiona ze stalowej linki. Zwierzyna jest bez szans

W każdym sezonie łowieckim organizujemy kilka wyjazdów tylko w tym celu. Szczególnie nasilamy te akcje w okresie świąt gdzie zapotrzebowanie na mięso jest bardzo duże. Penetracja terenu po białej stopie jest z jednej strony łatwiejsza i zarazem bardzo skuteczna. Niejednokrotnie jeden myśliwy potrafi na ścianie lasu w ciągu jednego wyjścia zdjąć kilkanaście sztuk różnego rodzju wnyków i sideł.

Sarna złapana na wnyk

Z jelenia postały tylko kawałki żeber

Łoś klępa ,która już nigdy nie zasili potomstwem naszego łowiska

Mieliśmy takie sytuacje, że w trakcie polowania zbiorowego zdejmowaliśmy sarnę z wnyków .Na szczęście nie miała obrażeń i wróciła do łowiska. Znajdowaliśmy również żelaza a nawet kopany dół głębokości około 1,80m ,że dorosły mężczyzna miałby kłopoty z niego wyjść. Na dnie dołu leżały ziemniaki pokrojone w kawałki. Walkę z kłusownictwem trakujemy jako wyzwanie a takie akcje uważamy za bardzo ważne i szczególnie potrzebne.

Zimowe dokarmianie

Okres wiosny lata i jesieni jest bardzo przyjazny dla zwierzyny. Problemy zaczyna mieć zwierzyna zimą. Zimą najwięcej uwagi nasi myśliwi przykładają do dokarmiania zwierzyny. Akcję rozpoczyna się już jesienią. W tym celu w magazynach gromadzi się karmę, którą później rozwozi się po terenie obwodów,remontuje uszkodzone urządzenia zawierające karmę i schronienie dla zwierzyny.

Nie zapominamy zimą o małych skrzydlatych. Szykowanie karmy przez kol. Hieronima Plewkę

W takich brogach przechowujemy owies i koniczynę na zimę. Karma jest do dyspozycji bezpośrednio w lesie

Wieszanie budek dla ptactwa zrobionych przez kol.Piotra Zająca.

Jak co roku w paśnikach nie mogło zabraknąć soli. W magazynach przetrzymywaliśmy buraki pastewne, poślad, koniczynę, korzonki buraka cukrowego oraz owies w snopach. Dzięki dobrze układającej się współpracy z Kombinatem Rolnym w Dziekanowie

i Cukrownią Strzyżów i Werbkowice zimowe dokarmianie zwierzyny drobnej i grubej nie stanowiło dla nas problemu. Przedsiębiorstwa te ułatwiały nam zakup wartościowej karmy dla zwierzyny. Ostatnio bardzo mocno stawiamy na ziarno kukurydzy. Pozwala nam ono trzymać dzika daleko od pól.

Współpraca z ludnością

Stosunki środowiskowe, układy sąsieckie i towarzyskie mają ujemny wpływ na plagę. Dzięki inicjatywie lekarzy - członków naszego koła zorganizowano na terenie obwodu nr 11 we wsi Stefankowice "Białą Niedzielę". Z porad lekarzy skorzystało kilkadziesiąt osób z pobliskich miejscowości.

Akcja to odbiła się szerokim echem w lokalnym środowisku wiejskim. Informacje na temat "Białej Niedzieli" ukazały się również w Regionalnej Telewizji Lubelskiej. Pacjentów przyjmowali kol. Marek Prasał, Zbigniew Twaróg -myśliwi koła oraz ich koledzy Sławomir Snela i Mirosław Melaniuk .

Z okazji 70-lecia PZŁ dla kaplicy w miejscowości Liski Horodelskie na terenie obwodu nr 11 ufundowaliśmy obraz z wizerunkiem św. Huberta, który namalowała siostra kol. Hieronima Plewki Alicja Rouwiere''-Plewka. Obraz został uroczyście przekazany i poświęcony podczas mszy świętej z udziałem członków naszego koła. Uroczystość ta została bardzo pozytywnie przyjęta przez miejscową ludność.

Urządzenia łowieckie

Kwatery myśliwskie

Zapragnęliśmy mieć własny kąt. Miejsce spotkań z przyjaciółmi myśliwymi, odpoczynku po trudach dnia codziennego. W trosce o stworzenie bazy dla myśliwych wydzierżawiliśmy w roku 1982 w obwodzie nr 7 opuszczony domek. Myśl o prawdziwym "domku myśliwskim" zmobilizowała do pracy wszystkich członków Koła.

Doprowadzenie domu do stanu używalności wymagało wiele wysiłku, czasu i zaangażowania. Prace umilały nam pogawędki z kolegami i przerwy na posiłki, ale nie za częste, chcieliśmy jak najszybciej spotkać się w naszym domku na uroczystym ognisku.

Udało się. Uroczyste otwarcie domku myśliwskiego nastąpiło 17 października 1982 roku. Szczęśliwi i dumni ze swojej pracy otoczyliśmy ognisko. Miało ono być dla nas nagrodą. Jak się okazało nie jedyną. Dużo radości sprawiło wszystkim pieczenie kiełbasy i konsumowanie bigosu.

Domek sprawiał nam wiele radości. Zgodnie z oczekiwaniami stał się miejscem spotkań myśliwych naszego Koła. Starali się spędzać w nim jak najwięcej czasu. Nawet zebrania odbywały się w naszej "oazie". Tak jak zebranie przedsezonowe w roku 1983.

Nie dane nam było długo cieszyć się z naszego prawdziwego domku myśliwskiego. Kłusownicy poczuli się najwidoczniej zagrożeni naszą obecnością . Pod koniec roku 1983 domek nasz został spalony prawdopodobnie przez pseudo "miłośników przyrody".

Pozostały z niego jedynie schody. Przygnębiający i żałosny widok. Wielu z nas rozbolało serce patrząc na rezultat naszej wielomiesięcznej pracy. Tyle wysiłku na nic... Podjęte dochodzenie milicji nie przyniosło rezultatów, nie wykryto sprawców. Sprawę umorzono.

Od dnia 1 maja 1993 roku Koło nasze wynajęło od Nadleśnictwa Strzelce opuszczoną Leśniczówkę Stefankowice. Po dokonaniu drobnych prac porządkowych leśniczówka stała się wygodną kwaterą dla myśliwych. Jedynym jej mankamentem był brak prądu spowodowany złym stanem linii elektrycznej zasilającej dzierżawioną leśniczówkę . Nieodzowny stał się jej remont . W dniu 14 maja 1994r. kilkunastu myśliwych wzięło udział w pracach porządkowych przy linii. Dokonano przecinki gałęzi na odcinku około 2 km. Wyremontowano również słupy, wymieniono izolatory oraz części zniszczonych przewodów elektrycznych. Światło zaświeciło. Przeżyli w niej wspaniałe i niezapomniane chwile.

Szczególnie dobrze spędzili czas z kolegą Stanisławem Dziubanem i jego gawędami o strzelanych dzikach w pierwszych latach działalności koła. Pamiętamy również niezapomniany smak rosołu z dzikiej kaczki z dodatkiem grzybków. Całość -strzelenie kaczki, zbieranie grzybków i przygotowanie potrawy w ocynkowanym wiadrze w.g. inwencji kulinarnej kol. Zbyszka Twaroga. Rewelacja. Żałują, że tego przepisu nie dało się powtórzyć przez nikogo do dzisiaj , nawet przez samego twórcę. Tylko jeden z kolegów do Lublina wracał pięć godzin-poluje do chwili obecnej. I z tego domku myśliwskiego nie było nam dane cieszyć się długo. W 1998 roku Nadleśnictwo wypowiedziało umowę dzierżawy , leśniczówkę rozebrano i pozostał plac ze studnią . Jeszcze raz praca nasza poszła na marne. W związku z tym , poszczególni myśliwi zaczęli na własną rękę starać się o swoje kwatery.

I tak na obwodzie nr.7,u Kol. Henryka Potockiego, początkowo postawił barakowóz kol. Ryszard Michalski

a później wydzierżawiono również domek .

Kol. Jan Żurawicz ,Wacław Adamczuk i Józef Zabłocki postawili we wsi Lipina Nowa swój niewielki domek

a ja korzystam z domu rodzinnego swojej żony we wsi Sulmice.

W obwodzie nr 11 kol. Józef Zabłocki

,Hieronim Plewka

z Lucjanem Godulą

i Tadeusz Pędzioł-wydzierżawili opuszczone leśniczówki.

Apoloniusz Skoczylas i Zygmunt Bernecki postawili domek koło kol. Zygmunta Sażyńskiego.

Za dom myśliwski służy również w m. Liski dom myśliwego kol. Edwarda Kaczyńskiego Pozostali myśliwi korzystają z gościnności w/w kolegów.

Należy również pamiętać, że przez długi czas korzystano z gościnności kol. Józefa Strzeleckiego i jego Żony Kazimiery. Chwil spędzonych z tą rodziną żaden myśliwy naszego koła nie może zapomnieć.Wracając niemalże z każdego polowania zbiorowego w obwodzie nr 11, zmarznięci, przemoczeni i zmęczeni,

przyjmowani byliśmy gorącą herbatą i talerzem wspaniałej zupy, a ruskie pierogi nie miały sobie równych -mawiał śp.kol. Stanisław Dziuban -zjadając ich" małą miseczkę". To wszystko w myśl przysłowia "czym chata bogata tym rada".

Ambony,czatownie,paśniki i posypy

Wiosna oznacza dla myśliwych czas wytężonej pracy przy zagospodarowaniu łowisk. Oprócz uprawy poletek łowieckich myśliwi przystępują do remontu i budowy urządzeń.Przez wiele lat istnienia naszego koła zbudowaliśmy w naszych obwodach wiele urządzeń łowieckich takich jak paśniki dla zwierzyny grubej i drobnej, lizawki, posypy dla bażantów, budki dla kuropatw i ambony myśliwskie, których przybywało corocznie kilka.

Odwrotna sytuacja jest w obwodzie nr 7, gdzie pomimo wielu dobrych chęci z naszej strony o drzewo jest bardzo ciężko. W latach 90-tych wprowadziliśmy nową uchwałę, która obligowała każdego nowo wstępującego do koła do wykonania ambony i paśnika jako wkładu w zagospodarowanie obwodów.

Dzięki tym poczynaniom nasze obwody stały się bardziej zasobne w te niezwykle potrzebne urządzenia. Kolejnych kilka ładnych lat bez gruntownego remontu i ząb czasu znów dał o sobie znać. Niektóre ambony poprzewracały się, inne pochyliły i generalnie były w bardzo złym stanie.

Wymiana słupów w ambonie z łowiska Hajowniki

Transportowanie gotowej ambony na miejsce

Uzupełniono brakujące elementy ścian

Urządzenia te, to ogromne ilości materiału drzewnego i pracy rąk naszych kolegów. Budowa urządzeń możliwa jest dzięki współpracy z leśnikami, która w obwodzie nr 11 układa się bardzo dobrze, co procentuje m.in. łatwym dostępem do drewna, a co za tym idzie większymi możliwościami budowy urządzeń łowieckich.

Wymieniono podłogę, poprawiono dach i drabinę.

Wymagała gruntownego remontu

Wymieniono drabinę-można bezpiecznie wejść.

Od jesieni 2000 roku kol. Prezes Waldemar Sierocki i łowczy kol. Stanisław Milczarek zmobilizowali myśliwych i prawie w stu procentach objęto remontem kapitalnym urządzenia. W miejsca starych ambon postawiono nowe lub odbudowano już stojące.I tak na obwodzie nr 227 posiadamy 16 ambon a w obwodzie nr 222 ambon jest 21. Wprowadzono nowy sposób działania. Polega on na przydzieleniu każdemu myśliwemu stałej opieki nad konkretną amboną.

Ambony oraz ich postawienie pochłaniają bardzo duże ilości materiału oraz wymagają dużego zaangażowania myśliwych. Łatwiejszym urządzeniami pod tym względem są czatownie .Problem istnieje jednak w dniach słoty. Wszystkie te niewygody rekompensowane są przez efekty łowieckie.

Nowy wybudowany paśnik dla sarn

Budowa paśnika dla jeleni

Przygotowywanie nóg do ambon.kol.Hieronim plewka i kol. Mirosław Guściora

Poza urządzeniami wykorzystywanymi podczas polowania dużo czasu poświęcamy na pracę urządzeń które mają służyć zwierzynie-paśników dla jeleni,sarn,posypów i budek dla ptactwa oraz lizawek. W sezonie łowieckim 2003/2004 domówiliśmy korzystanie z pomieszczeń gospodarskich Nadleśnictwa Strzelce. Natomiast dopiero w budżecie nowego sezonu zajmiemy się jego remontem.Pracy jest bardzo dużo. Stodoła ,warsztat,garaż ,silosy na kiszonkę i magazyny na kukurydzę i zboże. Zgromadziliśmy już dużą część materiału w postaci desek.

Strona główna

Menu

Historia koła

Władze

Członkowie

Tereny łow.

Z żałobnej karty

Początek strony